سيد هاشم موسوي حداد از قديمي ترين و مبرزترين شاگردان مكتب اخلاقي و عرفاني آية الله ميرزا علي آقاي قاضي است كه به مدت بيست و هشت سال از محضر ايشان بهده مند بود.

پدر ايشان سيد قاسم در كربلا زندگي مي كرد. نام و كنيه مادرش نيز به ترتيب هديه و ام مهدي و از قبيله جنابي ها بود. اين طايفه از اعراب اصيل و ريشه دار بوده و بيشتر در كربلا و نجف و حله ساكن هستند.
جد سيد هاشم موسوي حداد از شيعيان هند بوده كه مدت ها قبل ازهند به كربلا سفر مي كند و آن جا را محل اقامت خود قرار مي دهد.

سيد هاشم حداد پس از سپري كردن دوران كودكي و نوجواني در كربلا به دروس طلبگي و علمي مشغول شد و تا كتاب سيوطي را خواند و بعد از آن براي ادامه تحصيل به نجف مشرف شد تا از محضر مرحوم آقاي قاضي كسب فيض كند.

خصوصيات اخلاقي وي بسيار ويژه و متعالي بود. خصوصياتي چون حلم و بردباري، تحمل و استقامت شديد در همه سختي ها و تقواي زياد. به احكام و آداب شرع بسيار پايبند بود. تمام مستحبات را انجام مي داد و از مكروهات پرهيز داشت.

وي دركربلا ساكن بود و هرگاه مرحوم قاضي به كربلا مي رفت، در منزل وي وارد شده و سكني مي گزيد.
ايشان شش پسر و سه دختر داشت كه از اين ميان، دو دخترش هر كدام در دو سالگي از دنيا رفتند.

آقاي حداد شاگردان سلوكي متعددي داشت. از ميان آن ها مي توان آقا مصطفي خميني، شهيد آيه الله دستغيب، آيه الله سيد عبدالكريم كشميري، شهيد مطهري و سيد احمد فهري زنجاني را نام برد.

اين عارف بزرگ بيشتر ساعات شب را به تهجد شبانه و عبادت هاي طولاني مي گذراند. معمولا نمازها و نافله هايش با سوره ها و سجده هاي طولاني همراه بود.
قرآن را با صوت حزين مي خواند و در وقت خواندن آن به تفكر مي پرداخت؛ به طوري كه هركس مي شنيد، جذب آن مي شد. ارادت خاصي به اهل بيت داشت و خلاصه او مرد خدا به معناي واقعي بود.

مرحوم سيد هاشم حداد سرانجام در دوازدهم ماه رمضان 1404 هجري قمري به دنبال يك بيماري در كربلا در سن 86 سالگي دار فاني را وداع گفت.
بدن پاكش در وادي الصفاي كربلا در مقبره اي دفن شد؛ اما از آن جا كه وي تمايل داشت قبرش در فضاي باز و زير آسمان باشد، آن مقبره پس از مدتي خود به خود خراب شد و هم اكنون قبر مذكور در فضاي باز وادي الصفا واقع است.